Vandaag is het voor mij en voor de ‘rossen hottie’ in mijn vaderlandje, het kleine België, een belangrijke dag. Net zoals voor onze lerares Russisch. Zij verjaart namelijk en dat moest gevierd worden. Twee van de Chinezen kwamen weer eens veel te laat in de les, maar ze hadden een reusachtige (echt reusachtig) taart bij. Zonder een woord te zeggen, zetten ze die op de bureau van de leerkracht en gingen zitten. Ze vroeg wat dat moest voorstellen. Een van de twee antwoordde stamelend: с днем рожденя, gelukkige verjaardag. Hoe ze dat weten is me nog steeds een raadsel. Ik dacht eerst dat het weer een van de vreemde Chinese gewoontes was om af en toe een taat mee te nemen, altijd leuk. De jongens gingen om bordjes, een mes en thee, om het echt helemaal compleet te maken. Ondertussen gaf er nog iemand een cadeautje: een paar supermooie oorbellen. De leerkracht voelde zich toch wat ongemakkelijk, want ze zei dat het niet de gewoonte was zo’n dure kado’s te kopen, dat een bloemetje volstaat. In België is het zelfs niet de gewoonte om iets te geven aan je leerkracht! Nu ja, het was lekker, gezellig (ze hadden zelfs kaarsjes meegebracht) en zo waren we snel een halfuur en een té volle maag (het was namelijk een 4-laagse, crème-au-beurre, chocoladecake, met een enorm stuk chocolade (ik begin ook steeds meer en meer te verlangen naar een goed stuk Belgische chocolade (en een goed stuk Belgisch vlees J) ) ) verder.
В конце концов: het is al een goede ‘verjaardag’ geweest: de zon schijnt, het is 18°C, ik heb taart gegeten, thee gedronken en al geskyped. What do you want more? (Boerinnekeschoco die nog onderweg is…) En meezingen met mijn favo-liedje van het moment: Zorbing van Stornoway!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten