De voorbije week шел дождь. Een typisch Belgisch weertje om het zo te zeggen, maar heimwee krijg ik er allerminst van. Vandaag (25/9) vielen ook de eerste sneeuwvlokjes, maar het leven hier in Rusland gaat nog steeds gewoon zijn gangetje. In de bus heb je de schrik van je leven, in de cafetaria denk je dat je kip eet maar blijkt dat het vis is, tijdens de les versta je alles tot de leerkracht je een vraag stelt, tijdens je wekelijks wasmoment spoel je je beha’s of onderbroeken uit en komt er uiteraard net dan iemand binnen en in de keuken probeer je niets te laten aanbranden. Dat laatste is tot me hiertoe vrij tot zeer goed gelukt. Ratatouille, brocolli, aardappel-wortelpuree en zelfs pannenkoeken en gebakken bokes (met mijn vrouwelijke intuïtie als weegschaal) sierden tot zover het menu. We laten onze melk zelfs niet meer overkoken. Als we terugkomen, schrijf ik me in voor de beste hobbykok van Vlaanderen, you be warned!
Normaalgezien zouden we met enkele mensen van de общежитие een weekendje naar het Bajkalmeer gaan, maar wegens verbouwingen in ons verblijf ging die trip niet door. In plaats daarvan hebben we het museum voor schone kunsten in Irkutsk bezocht. Het was een verzoek van Iris, maar we waren het al langer van plan. Jammer genoeg was de schone kunst ver te zoeken. Het moeten niet altijd Van Gogh’s of Picasso’s zijn, maar de collectie deed een beetje zielig aan. Mooie portretten, nog eens mooie portretten en nog eens mooie portretten,…oh ja, af en toe een mooi landschap. De afdeling Europese kunst was gesloten, maar in de afdeling Franse kunst/Franse school hing er toch één werk van Monet, en één van een bekende Russische schilder, Repin. Dan vond ik de zaal waarin de iconen tentoongesteld worden nog het boeiendst. De benedenverdieping is volledig gewijd aan Oosterse kunst. Ikzelf ben er niet zo’n fan van, maar onze privégids Iris vertelde vele interessante weetjes over de symbolen en personen die afgebeeld waren en over het huisdier van een god, dat even snel kan lopen als een draak en uit delen van vier dieren bestaat. Spannend! Geen hoogstaande cultuurtrip dus, maar toch een must voor toeristen als wij.
Ondertussen ben ik ook te weten gekomen hoe Russische mannen aan vrouwen geraken. Ofwel vragen ze je op de man af of je zou willen trouwen met een buitenlander, ofwel vraag je gsm-nummers om eens af te spreken. Een date bestaat blijkbaar uit ‘wandelen’ (!!!) door de stad. Het is Kasja al een paar keer overkomen dat Russische mannen van het type: oud, bierbuik, onverzorgde of geen tanden, haar vroegen of ze met buitenlanders zou willen trouwen. Eén van die pervs heeft haar zelfs kousen cadeau gedaan. Hoe romantisch! Ik vraag me af of dat ook een versiertruc is van de Russen. Hier, kousen, wil je het nu aan met mij? Blijkbaar is de ‘deadline’ om te trouwen hier 25-26 jaar en het toeval wil dat Kasja 25 jaar is. Ze zal er nog aan moeten geloven. De jeugd doet het gelukkig ietwat kalmer aan. Een jongen van ongeveer twintig jaar sprak me aan in een winkel en vroeg of ik Russisch kon (we waren namelijk met Iris onderweg en spraken Engels). Ik antwoordde vriendelijk en hij begon verder te vragen aan Iris, aan Magali en aan mij hoe we heten en of we onze gsm-nummers wilden geven. Hij zou ons opbellen en dan konden we afspreken om eens door de stad te ‘wandelen’. Iris kan nog niet zo goed Russisch en Magali wist niet wat zeggen, dus moest ik de situatie redden.
‘We hebben nog geen Russische sim-kaart, sorry.’ (Hoewel we er wel een hadden, gnegne, lekker rebels)
‘Ik zal er een voor jullie gaan halen.’
‘Nee, hoeft niet.’
‘Maar ik wil het wel, dan kunnen jullie je nummer geven.’
‘Nee, moet niet. Heb je geen Facebook?’
‘Facebook? Ik studeer hier al vier jaar en heb zo Russisch leren spreken.’
‘Euh –verward gezicht-…geen facebook? Ik kan je mijn e-mail geven,’
‘Nee, geen e-mail. Dat is zo onpersoonlijk en dan kan je niet goed afspreken. Ik zal een sim-kaart kopen voor jullie.’
‘Nee, geef anders jouw nummer, misschien is dat gemakkelijker.’
‘Oh ja, is ook goed.’
Met als gevolg dat er nu een gsm-nummer in mijn agenda staat, die ik niet van plan ben om te bellen! Ik heb beloofd mijn handen thuis te houden, behalve als ik een knappe Duitser zou tegenkomen. En hij kwam uit Iran. Better luck next time. (There will be no next time – The Kids) Vandaag stonden er in het hotel waar ik Skype wel twee Duitsers aan de receptie, die met hun moto (!) een rondreis maakten. Maar knap waren ze absoluut niet! De handjes blijven nog even mooi in mijn jas- of broekzakken (ja, het is koud!).
Om onze tijd nuttig te besteden, zouden we vandaag naar een winkel gaan waar ze volgens Kasja Russische souvenirs verkopen. Toen we er aankwamen, bleek het echter een Russisch restaurant te zijn! Ach ja, dan gingen we maar verder. In het centrum hebben we een boekenwinkel ontdekt, met goedkope boeken. Harry Potter, In de ban van de Ring, enz. hadden ze er allemaal…in het Russisch! Ik ben nu al aan het nadenken over wat ik meeneem naar België en wat ik hier laat. Ik denk dat ik ofwel al mijn kleren aantrek of gewoon doorverkoop aan de studenten hier. Zo kan ik mijn koffer tenminste volladen met шапки, wodka, matroesjka’s, films en boeken. Want we hebben eindelijk een winkeltje gevonden dat matroesjka’s verkoopt! Maar de prijs valt toch nog wat tegen. Valt dat tegen zeg! De films daarentegen zijn spotgoedkoop. Je betaalt hier slechts drie euro voor een gloednieuwe film (en ik kan het weten)! Je loopt wel het risico een film te kopen die volledig in het Russisch is en waar de Engelse ondertitels verdwenen blijken te zijn, hoewel de omslag het tegenovergestelde zegt. Hier in Rusland nemen ze het namelijk niet zo nauw met auteursrechten enzuu. Gezondheid boeit hen blijkbaar ook voor geen meter, want een pakje sigaretten, Pall Mall bijvoorbeeld, kost ongeveer 40 roebel en wie de wisselkoersen bijhoudt, weet dat dat slechts 1 euro is! Luxemburg goedkoop? Think again my friend. De dronkenschap is de laatste jaren enorm gedaald, maar elke dag groeit het aantal rokers en kettingrokers. Clément vertelde me dat tijdens een bezoek aan een échte Russische baboesjka (86 jaar en werkt nog elke dag in de moestuin), hij overal langs de weg en in de natuur cannabis zag( J’ai une petite problème dans ma plantation - Kana). Overal! Massa’s! Maar blijkbaar zijn de Russen niet op de hoogte van de waarde van die plantjes, want ze laten ze mooi staan. Een centje bijverdienen doet men hier door in de voetgangerstunnels te zingen, kleren te verkopen of met een paar man gewoon in de tunnels te staan met kettingzagen. Creepy…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten