Achtergrondgeluid: het gepraat van een blijkbaar belangrijk persoon die al voor de tweede dag op rij geïnterviewd wordt, rolkoffers en ander Russisch gebrabbel

Omdat ik nog geen lessen volg,  speel ik maar wat  toeristje, mijn favoriete bezigheid in het buitenland. Ondertussen hebben we de buurt al een beetje ontdekt. We hebben een schoenenwinkel gevonden voor winterschoenen die ietwat draagbaar zijn. Allen daarheen! Een ‘second hand’ shop blijkt enkel kleren te verkopen die wij niet eens op de rommelmartkt dùrven te verkopen en die integraal in de verkleedkoffer duiken en waarvan we hopen dat ze daarbovenop door de muizen worden opgepeuzeld. Om de vijf meter vind je een krantenkiosk en kiosken met ‘crèmekes’. Ik vraag me af wat zij te doen hebben in de winter. Wat een geluk dat ik hier nog even blijf en dat jullie niet te lang met zulke vragen blijven zitten.

Zelfs in de universiteit zijn er zulke kiosken. Als je nood hebt aan een dagcrème of een nagelvijl, zijn die the place to be! Er is zelfs een apotheek, die гавискон en маалокс verkoopt. En dan verschieten ze ervan dat de jeugd de slechte kant opgaat!

Op onze ontdekkingstocht zijn we een bowlingbaan en een zelfs een bioscoop tegengekomen. ‘Avatar’ speelt sinds 26 augustus en ‘Twilight’ is volledig geremasterd. Men heeft zelfs Russische acteurs opgebeld om de rollen van Edward en Jacob op zich te nemen! Maar naar mijn bescheiden mening is Robert Pattinson net dat tikkeltje geschikter om een knappe vampier te spelen.

Toch is het leven tot hiertoe nogal saai, zeker zonder internet. Iedereen in de обшежитие doet verwoede pogingen om toch aan internet te geraken. Van een soort usb-stick tot een tevergeefse vraag om een internetkabel. In de universiteit is er een computerklas, maar die is enkel toegankelijk voor studenten waarvan de papieren al in orde zijn. Ik kom met andere woorden niet in aanmerking. Volgens Alexis, een kranige Russische vijftiger, kan je gratis op internet in de bibliotheek om de hoek (een groezelige donkere bruine kamer). Dat zullen we dus even moeten checken. Tot dan zal ik me behelpen met de lobby van гостиница Ангара.

Over Alexis trouwens, wegens gemakzucht Mr. A., valt er veel te zeggen – na mijn bezoekje aan de prachtige en zeker héél hygiënische wc. (en ja, dat zijn details die niemand wil weten) Oh ja, had ik al vermeld dat het wc-papier gewoon een rol bruin papier is, zonder wc-rolletje? Vrij ranzig, daarom hebben we zelf een voorraad ingeslagen. (voor foto’s, check facebook)

(…)

Nu over Mr. A.: hij is een verzorgde vijftiger (voor een Rus) die niet goed ziet en die hier twee jaar voor InBev heeft gewerkt! We zaten gezellig op een bankje een boekje te lezen tot Mr.A. naar ons toe kwam gelopen. Of hij mocht gaan zitten. Uiteraard, zo vriendelijk zijn we wel. Hij hoorde ons Nederlands praten en vroeg waar we vandaan kwamen. ‘Belgium?!’ en terwijl hij dat zei, wees hij naar zijn trui van InBev. Hij gaf ons meteen een biertje van 75cl (!), dat we eerst met wantrouwen, maar na een slokje met plezier aannamen. Tot mijn verbazing smaakte het wel, Золотая бочка mag zich tot hiertoe mijn favoriete Russische bier noemen (Once you've had a taste of it, there's no going back – James Morrison) en zeg nu zelf, wat een eer is dat! Ik voelde me een hangjongere zonder leven, maar als ik wat rondkeek bleek dat de jeugd dat ook ìs! En na mijn verleden van ‘kaaikes doen’ heb ik er niet zoveel problemen mee. En wat een geluk dat we met twee waren, anders was ik iets te snel geïntegreerd in het Russische leven van alledag. Wat later kwamen de twee studenten van Leuven, Willem en Kwinten (ja, zo geschreven) na hun shopmomentje voorbij gelopen. Ik met mijn impulsiviteit stelde hen voor aan Mr.A. Had ik beter niet gedaan. Zo hebben zij samen met ons minstens een halfuur met hem gebabbeld, of liever geluisterd naar zijn spannende verhalen. Dat hij een ingenieur was en de twee jaar bij InBev in het topmanagement had gezeten, tot hij problemen kreeg met zijn baas…boeiend! Plots gaf Mr.A. een telefoonnummer waarnaar je moet bellen als je naar het Bajkalmeer wil gaan met de boot (niet zo ver van onze обшежитие). Hij gaf zijn e-mailadres en gsm-nummer in de hoop dat ze  hun verhalen met hem zouden delen.(He’s a creep, he’s a weirdo – Radiohead met een wijziging van de auteur) Of ze dat ook zullen doen, is een nog een vraag waarop ik het antwoord nog niet weet.

Maar net zoals de vorige vraag, zal ik jullie het antwoord niet schuldig blijven J.

Love is in the air – John Paul Young

Blijkbaar heeft de Irkutske lucht iets in zich, waardoor er zeker 5 à 6 koppels op hetzelfde moment beslisten om te trouwen. Uiteraard allemaal in het wit, met het geliefde Russische schoeisel, en een kilo schmink op hun gezicht. Om eerlijk te zijn weet ik nu waarom iedereen Russen met prostituees associeert: Helena’s!!!

Ze hebben ook de gewoonte om veel geld te besteden aan een profi-fotograaf om elk moment (echt elk moment) vast te leggen. Ik heb ze even geobserveerd en ik vond het wel leuk, zo’n mooie foto’s, maar alles werd gestyled en in scène gezet door de fotograaf. Eentje tussen de bloemetjes, eentje aan het eeuwige vuur, eentje wanneer ze het hangslot aan de balustrade hangen en nog eentje wanneer ze het sleuteltje daarvan in de Angara gooien. Er was niets authentieks en spontaan aan. Achja, what-evaah.

Ik moet wel zeggen dat de pleinen met de vele bloemen en hun fonteinen en af en toe een standbeeld van Lenin of de vele parkjes wel gemütlich aandoen. Lekker in het zonnetje liggen met je liefje kan dan wel romantisch wezen. Jammer genoeg is die van mij nog aan de andere kant van de wereld…

 Love is in the air - John Paul Young