Liefste dagboek,
Gisterenavond was er een feestje in onze keuken. Er waren wel meer dan dertig mensen samengekomen op de 10m2 die onze keuken groot is. Trek daar dan de helft van af, omdat de kasten, het fornuis, de tafel en het afwasbekken daarbij inbegrepen zijn. Om het kort te zeggen, het was een gedrom. De gang stroomde al snel vol en zelfs de tussenkamer was bezet met mensen. Iedereen moest een snackje en een drankje meenemen. Op de tafel lag dus een berg voedsel: chips met krabsmaak, gerookte vis, koekjes, die hier allemaal proeven alsof ze al een jaar in de kast staan, appels, chocolade en veel meer. Er was ook een soort lichtbruine klomp ‘substantie’, waarvan ik de naam niet weet en niet wil weten. Volgens een geheim te houden bron lijkt het op karton. Ik kan daarop enkel zeggen: het smaakt ook naar karton.
Wij hadden bier gekocht.(‘cause there ain’t no party, like an alcoholic party – Dj Kicken) Stella, om toch zeker te zijn dat we iets deftigs in handen hadden en een 5-pack Baltika met gratis glas erbij. Ik was blij dat ik nog Stella had, want Baltika is werkelijk niet lekker. Water met zeepsmaak. Jammer dat er nu nog vier flesjes van een halve liter in onze koelkast liggen. In de winkel begonnen ze namelijk pas vanaf 0,5 liter en zo verder omhoog. Het enige vatje dat ze hadden, was Heineken en was veel duurder dan bij ons…niet echt een optie. Verder was er veel fruitsap, ananassap, muntdrank en wodka. Ik dacht even dat ik een ‘Tarske’ ging doen, zo straf! Ook al niet lekker. Wakker wordt je er wel van, jakkebak!
In ieder geval was het wel gezellig. Ik heb Russische meisjes leren kennen, die ons eens door Irkutsk willen loodsen en de leuke plekjes willen laten zien. Tania, Maria en Elena. Ik heb hun gsm-nummer al! Ze verbaasden zich erover dat ik op hun vragen antwoordde in het Russisch. Ze zeiden dat ze meestal Engels moesten spreken met buitenlanders, omdat die hen anders niet verstonden. Uiteraard begreep ik ook niet alles, maar dan legden ze het uit in het Engels. Eén jongen, Ilja, verstond ik heel slecht. Neem een Fransman, waarvan je denkt dat hij snel praat en vermenigvuldig dat maal tien. Ja, zo snel sprak hij dus. ‘Вы говорите очень быстро для нас', zei ik dan in mijn beste Russisch. Maar dat hielp niet. Het gesprek met twee Chinese meisjes verliep nog moeizamer. Ze konden net hun naam zeggen in het Russisch en vragen waar we vandaan kwamen, maar ze verstonden 'Belgium' niet. Ik liet hen onze landsnaam zien op het bierflesje, maar nog kenden ze ons land niet. Dan maar met de pocketvertaalmachine, die elke Chinees dag en nacht bij zich heeft. En plots weerklonk een gezamelijke 'aaah', met bijpassende knikkende hoofdbeweging. En dan viel het gesprek stil.
De Chinees, Zjoe, had een polaroidcamera bij zich. Zo'n nieuw model, vanuit China uiteraard. Hij stal de show. Iedereen wilde een polaroid, al was het maar om ermee te wapperen.(Shake it, sha-sha-shake it, shake it like a polaroid picture – Outkast) Ik heb er natuurlijk ook één, met Kasja, de Poolse, Tania, Maria, Elena en op de achtergrond Kwinten. Mooi!
Om tien uur moesten alle gasten weg zijn, blijkbaar. De kotmadam kwam uitgeput als wat op de vijde verdieping met een gezicht als een donderwolk. ‘Geroep, geroep, geroep’, dat ik niet verstond. Plots stroomden alle gasten als een wolkbreuk weg. ‘И китайские, вы тоже!’ riep ze verder. Chinezen waren blijkbaar niet welkom. (Nein Mann, ich will noch nicht geh’n, ich will noch ein bisschen tanzen – Laserkraft 3D) Enkel Zjoe, die bij ons op de gang ligt, mocht blijven. Hij kreeg het dreigement naar zijn hoofd geslingerd dat ze eens gingen praten met de international office en dat hij daar niet goed van zou zijn. Die jongen had enkel de kans gegeven om zo iedereen wat beter te leren kennen. Als ze dat al niet aankunnen…De Russische meisjes slapen in de общежитие naast ons. Ze vertelden dat zij geen feestjes mochten houden, eender wat. Maar regels zijn er om gebroken te worden en ze trekken hun gasten, zoals enkel gevangenen doen om te ontsnappen, met een touw of aan elkaar geknoopte lakens naar binnen. En de drank ook…spannend.
Toen iedereen weg was, hebben we de keuken nog wat opgeruimd, een theetje gedronken, wat gebabbeld, ook met Iris, de Taiwanese, die ontsnapt was uit de klauwen van de kotmadam en uiteindelijk gaan slapen и тогда я бстала в шесть часов, потому что у меня было свидание с моим любимым по интернту. Мне понравилась!
keicool lieke
BeantwoordenVerwijderen