Er zijn deze week nog zoooveel dingen gebeurd ondertussen, waarmee ik jullie niet tegelijk zal vervelen. Alles op zijn tijd, всему время свое. Laat ik beginnen bij het begin…eum welk begin?
Oh ja. Deze week was het een feestweek, (nee, niet alleen omdat ik 1 jaar samen ben met Ditsie) want Irkutsk heeft een 20-jarige relatie (dat is wel wat anders dan 1) met Korea en dat moest gevierd worden. Jonjhuin, de grote, ‘knappe’ Koreaan, had alle buitenlandse studenten uitgenodigd voor een Koreaanse dansvoorstelling. Dus wij daarnaartoe, uiteraard. In het begin had ik enige moeilijkheden met de muziek, maar naar het einde toe nam mijn geïrriteerdheid af en maakte plaats voor verbazing. Prachtige kostuums, mooie dansen en af en toe een grappige noot. Er zat jammer genoeg geen verhaal in, maar tegen het einde was ik dat volledig vergeten. Op een gegeven moment werd er een reusachtige trommel op de bühne gerold en twee Koreaanse ‘drummers’ begonnen hun drumspel. (My heart is beating like a jungle drum – Emiliana Torinni) Zotjes! Nog zotter was de danser die met een meterlange veer op zijn hoofd begon te dansen. De veer was als het ware zijn danspartner, die de bewegingen met een kleine vertraging volgde. Jammer genoeg (en grappig) bleef zijn mouw enkele keren vaststeken achter de pluim…Nòg zotter was de persoon die op het einde met een soort bolhoed en een lint opkwam. Op een gegeven moment maakte hij het lint vast aan zijn bolhoed en begon ermee te dansen, breakdancen, springen enzoverder. Achter hem sloegen mannen en vrouwen op Koreaanse trommels waardoor de voorstelling een hypnotiserend trekje kreeg, maar godzijdank net niet hard genoeg om het op een sekte te laten lijken.
Voor zij, die moeilijkheden hebben met het visualiseren van de informatie die ik zojuist heb gegeven, is er goed nieuws. (Baby, don’t worry – Broken Glass Heroes) Ik heb van alle stukjes foto’s gemaakt, terwijl dat blijkbaar niet mocht, oeps. Die personen kunnen ze bekijken op mijn al-even-geweldige-als-deze-blogfacebookpagina.
Na de voorstelling heb ik officieel het marginaalste koppel van mijn leven gezien. Nu is er niet zo’n goed nieuws voor de mensen, die niet de capaciteit hebben beelden voor ogen te brengen. Een foto trekken zou namelijk iets te hard hebben opgevallen en Russen lossen hun problemen niet op met woorden…(What if all these people start a war, once again – Zornik à check hun nieuwe clip)
Meisje:
- twee meter, zonder hakken!
- té spannende jeans met een lelijke riem (open voor interpretatie)
- tien centimeter te kort, té spannend wit topje
- beha met kant. Als je het vorige puntje gelezen hebt, weet je waar ik die gezellig informatie vandaan heb.
- lang geblondeerd haar mét uitgroei
- van die mooie valse nagels (en mooi is hier sarcastisch bedoeld)
Jongen:
- twee koppen kleiner
- jeans met bleekplekken
- witte sneakers
- zwarte T-shirt met een vieze print (weer voor interpretatie vatbaar)
- zwart kort haar, met een typische Russische snit (in België: geen model)
Ze stonden bovenaan een trap en omhelsden elkaar. Maar zo, dat de arm van het meisje ongeveer ter hoogte van de mond van haar vriend was en dat hij volgens mij gewoon haar truitje aan het oppeuzelen was. Hun heupen waren zeker een meter van elkaar verwijderd en het meisje moest nog steeds een onnatuurlijke bewing maken om haar lief te kunnen omarmen op een ‘normale’ manier. Ik verschiet ondertussen al niet meer van de ‘normaliteiten’ hier. В России все нормально.
Net zoals ons buurjongetje, Kostja, het normaal vindt om met een ‘агрессивная собака’ rond te lopen. Tijdens een gezellig onderonsje in de keuken, kwam Kostja, gekleed in zijn favo-outfit, binnen loeren. Hij waarschuwde ons dat we stiller moesten zijn, omdat anders de politie zou komen. Maar twee seconden daarna kwam de politie sowieso, uiteraard met agressieve honden. We moesten allemaal in onze kamers blijven en de deuren sluiten. Hij verdween en twee minuten later kwam hij terug met een ‘agressieve’ enorme pluchen hond! (Who let the dogs out? Woof – Baha men) Uiteraard lagen we allemaal strijk en speelden het spelletje mee. Ja, dat was me wat. Zo’n agressieve собака had ik nog nooit gezien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten