Gho, vandaag (3/10) is er veel gebeurd. Zo vieren de Duitsers vandaag 20 jaar ‘Wiedervereinigung’ en zelfs hier in Rusland hebben ze dat geweten. Morgen, maandag, moeten we met onze klas Duits deelnemen aan een wedstrijd. Blijkbaar is dat zeer normaal in de universiteit hier. Wie deelneemt, krijgt goede punten, wie wint, nog betere. Het is de bedoeling dat we informatie zoeken over de gebeurtenissen voor, tijdens en na de val van de muur en die voorstellen op een creatieve manier. Ons huidig plan heeft zovele make-overs gekregen dat er weinig van overblijft. Op een stuk stof van vier meter, hebben we onze papieren met informatie en foto’s genaaid. Uhu, genaaid! In de kamer van onze medestudent Mischa begonnen we aan het werk, waarvan we al op voorhand wisten dat het lang zou duren. En inderdaad, meer dan vier uur hebben we genaaid (en ja, voor de pervies onder jullie klinkt dat vuil…pervs!), maar uiteindelijk zijn we klaar geraakt (I know what you’re thinking…pervs!). Toen ik in hun общежитие kwam, leek alles mooi en degelijk, maar vanaf ik de trap opliep kreeg ik mijn eerste (!) cultuurschock. Zo verschrikkelijk primitief, vuil, krap en gewoon onleefbaar. De felblauwe verf blakerde van de muren. Elke kamer had twee voordeuren, één houten en daarvoor een massief stalen, zoals in de gevangenis. Op de kamer, die niet zoveel groter is als de onze, slapen vijf mensen, waaronder één op een zetel. Overal tapijten, wollen dekens, zo stoffig, zoals ons mama zou zeggen. Kasten volgestouwd met boeken, rommel, alles op elkaar gezet wegens plaatsgebrek. Hun koelkast is half zo groot als de onze voor meer dan dubbel zoveel mensen en de ‘houten’ plankenvloer trilt samen met de koelkast wanneer die aanslaat. Om de vijf minuten ter verduidelijking. En ja, ik heb een beest gezien. Op een gegeven moment moest ik naar de wc, ik ben namelijk ook maar een mens en mijn blaas stond op springen. Een meisje, Dasha, toonde me de weg. Ik loerde ondertussen binnen in de keuken. Nu ja, keuken is een groot woord. Het was eerder een groot lokaal met een minifornuis, twee wasbakken, enkele tafels en verder niets. Ik wist echter niet dat het ergste nog moest komen…de badkamer.
Ik kwam in een groot leeg lokaal terecht, met vier deuren, die er volgens mij elk moment konden uitvallen. De wc bestond uit een wc (logisch) ingebouwd in een blok betegeld beton. De bril en de blok hingen vol ranzige dingen, waarvan ik de herkomst niet wil weten…zittend plassen is in Rusland géén optie! Wc-hygiëne ook niet. Om eerlijk te zijn, dit was één van de vieste wc’s die ik al heb gezien, en believe me, ik heb al ranzige dingen gezien, jakkebak!!!
Om het toch over een andere boeg te gooien, zal ik misschien eindigen met de goede dingen. Wat ze zeggen over de Russische gastvrijheid is volledig waar. Hoewel Mischa wist dat zijn kamer niet was hoe wij kamers gewoon zijn, heette hij ons toch welkom en toonde meteen zijn foto’s met zijn familie, zijn boeken enzoverder. Lena, een meisje dat ook in onze klas zit, neemt ook deel aan de wedstrijd, maar we vonden ze op het eerste gezicht nogal lui. Ze zat de hele tijd in haar kamer en liet ons het werk doen. Maar rond zeven uur wisten we waarom. Ze had eten voor ons gemaakt. Gebakken patatjes met een slaatje, minichampignons (zelf geplukt!) en brood. Mischa had nog een pot tomatenlooksaus staan om erbij te eten. Superlekker, meiner Meinung nach. Na het eten begonnen we aan het dessert: конфеты! Snoepjes, caramel, chocolaatjes enz. konden er nog wel bij. Dasha liet ons daarna proeven van een door haar moeder gemaakte bessenconfituur, weer enorm lekker.
Een tijdje geleden zijn Clement, Johnhuin, Bekka en Tolja naar een echt Russisch dorpje getrokken. Ze zijn bij een echte Russische baboesjka op bezoek geweest, in de баня (Russisch stoombad) geweest en voor ons een enorme pot veenbessenconfituur meegebracht. Normaalgezien lust ik niet graag veenbessen, maar die confituur was echt zalig! Bijna zo zalig als de rodebessenconfituur van in de zomer.
Even verklaren waarom ik deze twee filpjes heb gekozen:
het eerste omdat ik geen inspiratie meer had om liedjes bij te voegen
het tweede omdat ik me een beetje zoals hen voelde toen ik vroeg in een cd-winkel of ze de cd van Stornoway hadden...De verkopers keken me aan alsof ik van aan de andere kant van de wereld kwam, alsjeblieft zeg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten