Liefste dagboek,
Ik heb meegedaan aan een wedstrijd in de universiteit. Wat is me dat! Ik vond het idee al kinderachtig, maar het leek me nog wel leuk. De voorbereidingen verliepen moeizaam. Magali en ik probeerden hen ervan te overtuigen dat ze op internet informatie moesten opzoeken, maar uiteraard kwam bijna alles van ons tweeën. In het begin zouden we met vier meedoen, maar uiteindelijk waren we met zeven. Eén meisje, dat we al wel kenden, maar niet echt heeft meegeholpen. Haar informatie bestond namelijk uit vier zinnen die onze lerares in de klas had gezegd, niet bruikbaar met andere woorden. Een ander meisje is er pas twee dagen voor de wedstrijd bijgekomen en haar bijdrage was het eten dat we hebben gekregen toen we onze ‘muur’ aan het knutselen waren. De dag zelf, stond er ineens nog een meisje bij ons, ik ken haar naam zelfs niet. Enfin, het was me wat.
De wedstrijd zelf was belachelijk. Iedereen moest een affiche voorstellen die iets te maken had met 20 jaar Wiedervereinigung. De eerste groep had een boek gemaakt met informatie vanaf 1990 tot 2010, heel erg mooi. De tweede groep had een affiche met de verkeerde vlag (de Belgische!!! Kapitale fout) en hetzelfde idee, per jaar kwam er iemand naar voren en zei wat er toen gebeurd was, ook wel leuk. Wij, de derde groep, hadden een eigen Berlijnse muur gemaakt en daarop onze info genaaid. Maar omdat onze groepsleden meer aandacht besteedden aan wat ze erop konden tekenen in plaats van aan de inhoud, was het nogal povertjes. Iedereen had ook unaniem beslist dat ik het woord zou voeren, maar toen ik de twee vorige groepen had gezien, liefste dagboek, had ik geen zin meer. Ik wist dat we niet zo goed waren en het kutte was dat ik wist waaraan dat lag. Ik heb snel een tekstje moeten schrijven in de gang, omdat we snel snel naar de universiteit moesten komen om te repeteren. Zonder tekst… ze wilden hun wandelpas oefenen…Ze waren niet gëinteresseerd in wat ik zou zeggen. Eigenlijk had ik niks moeten schrijven, maar ja, dat kreeg ik niet over mijn hart. Uiteindelijk zijn we laatst geëindigd met een toch nog mooie score van 24 op 30.
Als troostprijs mochten we toch nog enkele Duitse tijdschriften meenemen. Ik bladerde deze middag even in eentje en tot mijn verbazing kreeg ik plots een openbaring. Op pagina 6-7 staat de hele tekst én de foto’s van de groep die gewonnen is! Plagiaat!!! En het was hun affiche waarop de Belgische en niet de Duitse vlag werd afgebeeld!!! Dat is me wat! Dan hadden wij nog het meeste zelf gezocht en de creatiefste uitwerking. Maar ja, dit is Rusland (it's like that, it's just the way it is - Run DMC) en blijkbaar is de corruptie is het land nog lang niet uit. Weet je, een dikke fuck you!
Ik leef echt met jullie mee en ga bijna wenen van deze tegenspoed.
BeantwoordenVerwijderenTracht de volgende maal met een beter pronkstuk op de proppen te komen, zonder plagiaat te hanteren, maar probeer omkopen uit.(Ik stuur chocolade) Moet lukken om aan een eerste plaats te komen.
beste: ermee leren leven