Jaja, pas maar op. Het was weer een druk weekend. Vol saunabezoekjes, Russisch-Japans eten en uiteraard wodka en fruitsap.
Dit weekend werden we uitgenodigd door Tolja op een weekendje Bajkalsk, een dorpje aan de ‘onderkant’ van het Bajkalmeer. Na een ijskoude treinrit van drie uur kwamen we aan op onze bestemming: een ‘sportschool’ uit de jaren stillekes.Als bewijs heb ik een foto meegenomen van uit een jaarboek van 1977, bangelijke sportpakjes! Ons mama heeft al gezegd dat ons papa weer nostalgisch zou worden als hij de foto ziet, maar stiekem wil ik mijn papa niet voorstellen in zo’n turnpakje… Achter de grote turnzaal bevond zich een soort woonkamer, gezellig, warm en ruim, waar de jongens mochten slapen op doorgezakte veldbedjes. De meisjes, ik incluis (jaja nog altijd), sliepen in een kamertje met bedden, betere dan in onze общежитие! De eerste avond verliep vlekkeloos en rustig. Brad, de Amerikaan, en ik kenden enkele spelletjes en zo werd de avond snel opgevuld met spel en plezier. Mijn zelfgemaakte regenwormen bleek voor Tolja iets te ingewikkeld, maar Big Booty vond iedereen geweldig en Brad kende het zelfs. Nog een topper was de klassieker billeklets en zeker omdat ik het speelde met nubies, die je nog echt kan slaan, gnegne. Uiteindelijk stelde Tolja zelf ook een spelletje voor: maffia. Nu, ik vond het goed, tot ik begreep dat het om weerwolfje ging met andere personages. Nooooo, waarom kent iedereen dat spel (in f*cking Siberië), en waarom vindt iedereen het zo leuk?
De volgende dag namen we een kijkje aan het Bajkalmeer. En ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo'n mooi zicht heb gezien. De zon weerkaatste op het water en op de rotsen aan de overkant. Vlak naast het meer slingerden lichte wolken tussen de bergen, net zoals de skipistes (!). Jammer genoeg was de skilift nog niet geopend, maar in december gaan we terug en dan wil ik kost wat kost snowboarden. Het heeft dit weekend gesneeuwd en ik kreeg al terug kriebels om op een bord te springen en de skipiste af te roetsjen. Maar daar moet ik dus nog een tijdje op wachten.
Dan was het tijd om naar het zwembad te gaan. Ik ga niet graag zwemmen, laat staan in een zwembad, maar hier in Rusland was het toch een hele ervaring. Iedereen vertelde ons al op voorhand dat er een медицинский осмотр aan te pas zou komen, aargh. We betaalden voor een prachtige badmuts en dat ‘onderzoekje’, maar het laatste hebben we niet gezien, gelukkig. Het zwemmen zelf was wel leuk, maar twee uur was net iets te lang voor mij. Gelukkig, en ook een beetje vreemd, ging er na een uur een bel af. Pauze. Iedereen moest uit het zwembad en ofwel in de (gemeenschappelijke!) kleedkamer ofwel in de баня gaan zitten. Uiteraard kozen we voor de sauna, maar daar wachtte ons ons leuke verrassing. Toen de deur openging was het eerste dat ik zag een enorm dikke oude zwetende vrouw, volledig naakt...Ik voelde me een beetje op een strand in Spanje. Na de sauna terug het bad in en daarna terug in de sauna, daarna een douche en om te drogen...terug een 'saunake'. Aangezien het dan al half vier was en we sinds tien uur 's morgens niets hadden gegeten, gingen we naar een кафе, waar ik superlekkere шашлик и картофленое пюре heb binnengewerkt. Russen staan jammer genoeg niet stil en zeker Tolja niet. Hij had de dag al op voorhand gepland, uur per uur. Ik had mijn eten net op en dacht even rustig op mijn gemakje nog wat te zitten, maar Tolja dacht er anders over. Hup, weer op pad. Een deel ging naar de winkel, maar Willem, Kwinten, Brad en ik wilden nog wat genieten van de echt prachtige natuur en wandelden terug naar het Bajkalmeer. De zon ging juist onder en je mag zeggen wat je wil, maar het was zelfs mooier dan een zonsondergang in Lloret de mar. Ik zou er uren hebben kunnen blijven zitten, maar de koude liet dat jammer genoeg niet toe. En het gezelschap kon ook beter. We wisten de weg niet zo goed en moesten voor het donker teruggeraken, anders was het echt een ‘merde’. We zijn zelfs verloren gelopen. De Tripstick heeft ons in het begin goed geholpen, maar daarna vroegen we de weg toch maar aan een vriendelijke voorbijganger.
Terug in de school kwamen nog vrienden van Tolja, die les hadden op zaterdag. Zij hadden veel eten bij en uiteraard weeral wodka. Ryosuke, de Japanner, moest van Tolja sushi maken, maar hij had geen zeewier bij. In plaats daarvan had hij iets bereid (beter: gezegd hoe Tolja het moest maken) dat ze ook in Japan eten, met echte imitatiekrab! Tolja, echter, wilde zo graag sushi, dat hij de rijst (ik zal het zo noemen) tòch oprolde. Ryosuke zat er bij en keek ernaar, hoofdschuddend. Ik denk dat het voor hem hetzelfde is als frieten prakken. Niet juist!
Uiteraard was er aan de sportschool ook een баня en uiteraard maakten we daar gretig gebruik van. Het was enorm warm en telkens na vijf à tien minuten moest ik even een frisse neus halen. Tolja heeft me nog een takkenbehandeling gegeven, maar direct daarna moest ik eruit, want ik kon niet meer. Naast de баня stond een klein bad met koud water. Eén keer ben ik erin gesprongen, maar ik ben geen echte Russin, want dat doe ik nooit meer. Gelukkig konden we in de kamer ernaast rustig op een bankje zitten en genieten van al het eten dat we hadden gekocht, en de ‘Russische smurfkes’ zoals ik ze noem. Eerst een shotje wodka en daarna een glas fruitsap en meestal een augurk. En je kan wel begrijpen, waar wodka is, is een feestje. De volgende dag was het feestje iets minder, maar ik heb nu wel begrepen waarom Russen in de winter ijsjes eten. Het smaakt echt! En zeker vòòr een treinrit van weer drie uur en één die nòg kouder was dan de eerste en zo oncomfortabel, dat slapen bijna onmogelijk was. Er was gezegd dat we terug zouden zijn in de namiddag, maar ik heb ook al ontdekt dat Russen niet zo punctueel zijn. Hun namiddag blijkt tien uur ’s avonds te zijn…Leuk! Geen huiswerk maken dan, en zeker niet naar de les gaan de volgende dag!
Tss, rebels, I know! (zeker omdat er deze keer géén link aan te pas komt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten