Het was weer zover. Weeral een presentatie over België maken. Deze keer voor een groep studenten die overal in de omgeving ярмарки organiseren. In onze universiteit zouden de verschillende nationaliteiten ‘tentoongesteld’ worden naar aanleiding van de internationale dag van de student ofwel de dag van de internationale student. Ik dacht dus dat Katja, de organisatrice, verschillende mensen uit de peda had opgebeld, maar uiteindelijk bleken we maar met drie te zijn: België, Amerika en Korea. Het was ook vrij onduidelijk wat de bedoeling juist was. Uit gemakzucht hebben we gewoon enkele van onze vorige presentaties genomen en die bij elkaar gezet. En wat bleek, we hadden nog het beste kraampje van allemaal. Het verloop van de tentoonstelling was…euh…vreemd. Na een uurtje mchten we ons kraampje afbreken en was het tijd voor…een spel! Iedereen werd in vijf groepen verdeeld en elke groep kreeg een blad papier en een opdracht. We moesten ons voorstellen dat we het dekanaat van een nieuwe internationale faculteit waren. De eerste groep verzond een manier om elkaar te begroeten, de tweede een uniform enz. Ik vond het nog wel leuk, het deed me namelijk denken aan de KSJ, maar het was in ieder geval niets voor zo’n avond. Nog een geluk dat er enkel jongeren aanwezig waren. Op het einde gingen we naar buiten om een grote blauwe ballon op te laten. Het symbool voor vriendschap tussen verschillende landen en naties. (Ooh) Als bedanking kregen we een ticket voor gratis inkom in de nachtclub Megapolis. Zalig…maar zoals verwacht ging niemand mee…Typisch.
Zoals iedereen weet is het morgen mijn verjaardag. Samen met Kasia, die dinsdag jarig is, plan ik morgen een feestje in de keuken, zoals altijd. Maar daarover later meer. Vandaag (19/11) heb ik een broodpudding meegenomen naar school als kleine traktatie voor mijn Chinese klasgenootjes. Zij gingen op hun beurt weg en kwamen terug met chocolaatjes, een agenda en kaartjes voor mij, superlief. Volgens mij vonden ze de broodpudding niet zo lekker, ook al was hij supergoed gelukt. De leerkracht zei ook “необычный” wat zoveel betekent als over een nieuw kapsel zeggen dat hij ‘speciaal’ was. Ach ja, ik vond hem lekker, Magali ook en Claire, de Franse, vond hem ook вкусно. Verdere culinaire hoogtepunten van deze week: mijn moussaka, die echt enorm lekker was, bloemkoolsoep, een mengelmoes van alles wat in onze koelkast lag (aardappelen, tomaat, kaas, champignonnen, hesp) en cornflakes. Het is soms heel moeilijk om iets klaar te maken, want Magali is een moeilijke eter...Al heeft ze haar grenzen al vaak verlegd, waarvoor dank. Maar vanavond mocht ik kiezen wat we zouden eten, (eigenlijk altijd, want ik kook) een traditie zowel bij Magali als bij mij. Ons mama heeft een pakketje opgestuurd met pepersaus van Knorr, dus eten we vanavond frieten en steak met pepersaus! Het water loopt me al in de mond. Toch opletten geblazen, want ik wil niet worden zoals de moeder van Harry in 'Реквием по мечте’, die uiteindelijk haar heil zoekt in ‘ purple in the morning, blue in the afternoon, orange in the evening and green in the night’.
Thunderbirds are go (omdat het morgen de kinderrechtendag is en op Facebook al een hele 'campagne' is begonnen om dat te vieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten