Liefste dagboek,
De laatste week is ingezet, het einde komt nabij. (The Hero’s Return – Pink Floyd) Vijf maanden zijn voorbij gevlogen als een kaboutertje op een paddestoeltje. Ik hoop dat er niet te veel veranderd is, wat zijn namelijk vijf maanden in een mensenleven? En toch voel ik nu al dat ik niet dezelfde ben. Ik ben rijker. Eén ervaring welgeteld. Een ervaring die voor altijd op mijn harde schijf staat geprogrammeerd en waarop ik met een goedkeurend oog op terugkijk.
Niet enkel heb ik geleerd hoe een brandslang in Rusland wordt gebruikt, of hoe je met stokjes moet eten, ik heb mensen leren kennen die ik niet wil en niet zal vergeten, thank you Facebook! (There’s a Higher Power – Brother Claude Ely)
De laatste loodjes zijn het zwaarst zeggen ze en dat zou waar geweest zijn, als ik geen druk schema had opgesteld, zodat ik me niet kan vervelen. De beste manier om veel tijd door te brengen zonder dat het saai wordt: shoppeeeeuuuh! (It’s Moving Day – Holy Modal Rounders) Souvenirtijd! En omdat ik nog een beetje geld over heb, doe ik eens lekker zot. Zo’n geweldige souvenirs hebben ze hier ook! Ik hoop dat ik ze allemaal door de douane krijg…En zeker na de aanslag in Domodedovo (It Came Out Of The Sky – Creedence Clearwater), de vlieghaven via dewelke onze vlucht gaat. Iedereen vertelde me dat er een aanslag was gebeurd in Moskou. Veel belang hechtte ik er niet aan. Irkutsk is namelijk verder van Moskou verwijderd dan Brussel. Slechts ’s avonds vertelde me iemand dat de aanslag in de luchthaven Domodedovo was. Ja, dat verandert de zaak natuurlijk! Dat betekent dus strengere controles, langer wachten en later thuis, maar ik wil frieten! (Cheap Reward – The Devil Makes Three)
Enfin, ik maak me niet te veel zorgen. Ik hoop enkel dat ik goed slaap, want op de kamer is het kwik weer gezakt tot amper 17 graden. Mijn slaapmuts behoort daarom weer tot de basisuitrusting.
Ik heb ook (weeral) iets voorgehad. Ik had gedaan met douchen, wilde de kraan toedoen, maar er bleef nog een straaltje lopen. Het was zo’n hefkraan die niet meer zo goed werkte. Ik wilde ze dus een beetje verder toedoen en plots voel ik een ‘knak’. Ik kon de kraan nog verder opendoen, maar niet meer toedoen en na nog eens te proberen, brak ze gewoon af! Stond ik daar in de douche met een kraan in mijn hand en stromend (heet) water. (The Ocean – Led Zeppelin) Ik droogde me dus half zijn gat af, schoot terug in mijn pyjama, spurtte vijf verdiepingen naar beneden om de вахтера op de hoogte te brengen. Zij had blijkbaar tijd en moest het nummer van de loodgieter minstens vijf keer opnieuw indrukken, omdat ze hem niet meer zo goed wist. Uiteindelijk kwam de loodgieter vrij snel en installeerde hij een nieuwe, betere kraan. Ik mocht ze uitproberen. “Wie heeft eigenlijk de vorige kapotgemaakt?” vroeg hij plots. Ik antwoordde stamelend: “Ik…euh…ik wilde de kraan toedoen en ineens brak de kraan af.” Hij keek me hoofdschuddend aan, alsof ik de grootste crimineel op aarde was(Savage – Judas Priest). “Het is niet mijn fout dat die kraan zo verrot was dat ze afbrak. Het moest er ooit eens van komen”, wilde ik zeggen, maar heb me toch maar ingehouden.
Mijn zak is ondertussen ook al gepakt, hoewel ik nog er nog vanalles moet bijsteken. Ik hoop dat mijn koffer onderweg niet plots openspringt…Dat zou gênant én onhandig zijn. Gelukkig was er iemand op onze gang met een stofzuiger, zodat ik mijn vacuümzakken toch nog kon gebruiken, anders had ik denk ik slechts één broek, T-shirt, trui en een paar sokken mee naar België genomen.
Zo, mijn laatste week zit er bijna op. Slecht één dag nog, waarop ik naar de universiteit moet (For the last time – Rory Gallagher) en ik heb me al voorbereid op minstens drie keer van de ene kant naar de andere lopen. ’s Avonds is er gelukkig een feestje in onze общаге. Mijn laatste jammer genoeg. (Goodbye booze – Old Crow Medicine Show) En ik moet me inhouden, want met een kater vliegen is me door menigeen steevast afgeraden. Verder rest er me niets meer dan alle lezers van mijn blog te bedanken voor hun leuke reacties. Die hebben me steeds weer aangemoedigd mijn soms spannende en soms minder spannende avonturen op het wereldwijde web te zetten. En speciaal voor die mensen heb ik een ‘specialeke’: Erge-Shölee Biste Turda – Huun-Huur-Tu, een knap staaltje keelzingen. Bedankt.
Ik wil toch ook even Caroline bedanken, die deze geweldige muziek met mij wilde delen. Thank you Caroline!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten